Οι πίνακες του Σταύρου Δίτσιου, είναι εμπνευσμένοι από τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό, βαθιά συμβολικοί στην αναζήτηση απαντήσεων σε βασικά υπαρξιακά ερωτήματα. Ο καλλιτέχνης καταργεί τη ρεαλιστική φόρμα, διατηρεί ωστόσο το περιεχόμενο και μεταφέρει στο έργο του τις συνεχείς αντανακλάσεις του για τη σημερινή πραγματικότητα. Η τεχνολογία και τα αδιέξοδά της, ο άνθρωπος σε σχέση με τη φύση, η ζωή ως καθολική προέκταση και η συνεχής αλλαγή σε ενέργεια και δημιουργία, είναι μερικά από τα θέματα που θίγονται στην πολυεπίπεδη δουλειά του.

Χρησιμοποιεί τα μοτίβα ως σημεία επαφής με την πραγματικότητα ενώ από την άλλη πλευρά εγκαταλείπει κάθε διακριτικό σημάδι για να κρεμαστεί και να αποσπαστεί από οτιδήποτε χειροπιαστό. Οι αλληλοκαλυπτόμενες επιφάνειες, η ταυτόχρονη χρήση εκτυπώσεων και η χρήση πολλαπλών υλικών και εργαλείων, καθορίζουν την τεχνική του ζωγράφου.